Grensoverschrijdend gedrag
Seksueel grensoverschrijdend gedrag bij kinderen:
Jonge kinderen zijn samen met andere kinderen hun lichaam aan het ontdekken.Zo komen ze te weten wat er hetzelfde is aan elkaars lichaam en wat juist anders. ‘Doktertje spelen’ is hierbij een favoriet spel. Toch zijn er ook grenzen bij spelletjes tussen kinderen onderling.
Zie hiervoor ook het Vlaggensysteem
Er kan sprake zijn van grensoverschrijdend gedrag als:
- er een groot leeftijdsverschil is tussen de kinderen
- er sprake is van manipulatie of dwang;
- kinderen elkaar pijn doen;
- er voorwerpen in vagina of anus geduwd worden;
- er geweld wordt gebruikt;
- het om een grote groep kinderen tegen één kind gaat.
Brochure grensoverschrijdend gedrag jegens mensen met een verstandelijke beperking
Grensoverschrijdend gedrag van cliënten onderling en professionals jegens cliënten
Movisie heeft een toolkit met een signalenkaart ontwikkeld. Op de website van Movisie vindt u uitgebreide informatie over grensoverschrijdend gedrag bij jongeren.
Grensoverschrijdend gedrag is een breed begrip. Het omvat alle handelingen, toenaderingen of contacten die tegen de zin van het slachtoffer plaatsvinden. Het kan daarbij gaan om hele duidelijke vormen van mishandeling en misbruik, zoals slaan met een voorwerp of aanranding en verkrachting. Maar meer diffuse incidenten zoals verwaarlozing, pesten of seksueel getinte grappen vallen ook onder grensoverschrijdend gedrag. Alle vormen van grensoverschrijdend gedrag hebben één overeenkomst: een verschil in macht tussen pleger en slachtoffer. In de relatie tussen de persoon met een beperking en degene die grensoverschrijdend gedrag vertoont, is er sprake van afhankelijkheid. De afhankelijkheid kan bestaan uit materiële, fysieke, psychische of sociale afhankelijkheid of een combinatie hiervan. Machtsverschillen kunnen echter ook het gevolg zijn van de manier waarop zorg is georganiseerd, hoe professionals met mensen met een beperking omgaan en de manier waarop wij als samenleving met mensen met een beperking omgaan. Machtsverschillen zijn dus soms onvermijdelijk en inherent aan het hebben van bepaalde beperkingen. Vaak is het goed mogelijk om machtsverschillen te minimaliseren, of in elk geval het risico op misbruik van macht te minimaliseren (Fitzsimons, 2009).
