Veel professionals die dagelijks in hun werk te maken hebben met kinderen met allerlei problemen zullen dit herkennen: normvervaging. Wat vind je nog acceptabel en wat niet?
De normen waaraan je voor jezelf afmeet of een kind ‘wel goed in zijn vel zit’ of dat ‘er toch iets aan de hand is’ zijn soms moeilijk vast te houden. Zeker als je dagelijks te maken hebt met de (soms ernstige) afwijkingen, stoornissen of problematiek van kinderen en hun ouders. De - maar al te menselijke - neiging kan dan ontstaan om situaties die eigenlijk heel ernstig of zorgelijk zijn sneller acceptabel of 'normaal' te vinden.
Toch is het voor kinderen in het SBO en SO van groot belang dat de mensen die hen beroepshalve begeleiden, verzorgen en onderwijs geven zich realiseren dat zij altijd alert moeten blijven op signalen van kindermishandeling. En dat zij bij signalen of vermoedens van kindermishandeling altijd in actie zullen moeten komen om de veiligheid en ontwikkelingskansen van het kind te waarborgen.
Van belang is bovenal om als team van collega’s met elkaar in gesprek te blijven over het onderwerp kindermishandeling en om elkaar er ook op aan te spreken als er – bijvoorbeeld als gevolg van grote werkdruk – sprake dreigt te zijn van normvervaging.
